သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

ခုခ်ိန္ ျမန္မာျပည္မွာ ေရေတြ ရွားေနတဲ့ အေၾကာင္း ၾကားသိရသျဖင့္ စိတ္ထဲ မေကာင္းလွပါ။ ခါတိုင္း ငါးရံ႕မင္း ပရိတ္ရြတ္ေနၾကတိုင္း ရြတ္ဖတ္ေပမယ့္ မိုးကား တစက္မွ မရြာဟု သိရျပန္သည္။ ေက်ာင္းတိုက္ရွိ သံဃာေတာ္မ်ားက ဦးေဆာင္လို႔ ရွင္ေရးကူညီမႈ (ေသြးလွဴရွင္အသင္း)ႏွင့္-နာေရးကူညီမႈ အသင္းမွ လူမ်ားက ကူညီလို႔ ရပ္ကြက္ထဲက တတ္ႏိုင္တဲ့သူမ်ားက ေထာက္ပံ့လို႔ ေရလိုအပ္သူမ်ားကို လိုက္လံ ကူညီေပးေနၾကသည္ဟုလည္း ၾကားရသည္။ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီျဖစ္လိုက္ တဦးေမတၱာ တဦးမွာ ျဖစ္လိုက္ႏွင့္ေပါ့။

မိမိတို႔ ေနထိုင္ရာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာ ပဲခူး၀န္းက်င္ရွိ ရြာမ်ားသည္ အမ်ားစုအားျဖင့္ လယ္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ ပဲခူးၿမိဳ႕ကေန ထြက္လိုက္ၿပီဆုိရင္ျဖင့္ လယ္ကြင္းေတြက တေမွ်ာ္တေခၚပင္။ တရြာနဲ႔ တရြာ သြားလ်င္ ဒီေရေခ်ာင္း လမ္းမ်ားအတိုင္း ကားမ်ားျဖင့္ သြားရသည္။ မိုးတြင္းဆိုလ်င္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္နဲ႔ေပါ့။ နေတၱာ္ ျပာသုိ ေရက်ကေန ေႏြရာသီထိ ကားျဖင့္ ထို ဒီေရေခ်ာင္းမ်ားအတိုင္း ဆားနယ္သဲလမ္းညီညီညာညာျဖင့္ စိးရသည္။ ထိုရြာမ်ားကို ေက်ာင္းကေန ႏွစ္စဥ္ ဆန္လွဴခံ ၾကြရသည္။ ထိုအခါ သူတို႔ ဓေလ့ထံုးစံမ်ားကို သိခြင့္ရသည္။ အဓိက- ေရ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ရြာမ်ားတြင္ ေရတြင္းတူးလို႔မရ ဘံုဘိုင္ ဆင္လို႔မရေပ။ တူးလ်င္ ပင္လယ္နီးေဒသျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ တူးတိုင္း ေရငန္ပဲ ထြက္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရြာတိုင္းတြင္ ေရကန္ႀကီးမ်ားျဖင့္ မိုးေရကို ေလွာင္ထားၾကရသည္။ ရြာဦးထိပ္ ေရကန္ကို ေသာက္ေရကန္၊ ရြာလယ္ကန္ ရြာေတာင္ဘက္ကန္မ်ားကို ခ်ိဳးေရကန္စသျဖင့္ ခြဲျခားထားၾကရသည္။ တႏွစ္ပတ္လံုး သူတို႔ အသံုးျပဳၾကရသည္။ ယခုႏွစ္လို သႀကၤန္မိုးလည္း မရြာ၊ ခါတိုင္းရြာေနၾက ကဆုန္လျပည္ေန႔ မိုးလည္း မသြန္းၿဖိဳးေတာ့ အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကမည္ဆုိလ်င္လည္း ျဖစ္စရာပင္။
အင္း.... ကုသုိလ္ေတြကေတာ့ ယူတတ္ရင္ ရေပသည္ဟုပင္ ဆုိရမည္။ သနားတတ္လ်င္လည္း ကရုဏာကုသုိလ္ ျဖစ္ေပသည္ဟုပင္ ဆိုရေပေတာ့မည္။

စြမ္းႏိုင္သူမ်ားလည္း စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကပါေစဟုလည္း ဆုမြန္ျပဳလုိက္ရေပသည္။
အထက္ပါ သတင္း ျဖတ္ပိုင္းကို ဒီေနရာက ယူထားပါတယ္