သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

သီရိလကၤာကို စေရာက္ေတာ့ ပထမဆံုးခရီးထြက္ျဖစ္တာက ကန္ဒီၿမိဳ႕ဆီကိုပါပဲ။
စြယ္ေတာ္ဖြင့္ပြဲရွိတယ္ဆိုလို႔ သြားၾကတာ။ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲ အခြင့္အေရးေလ။ ဖြင့္ၿပီး မဖူးေမွ်ာ္ရတာဆို ၅ ႏွစ္ခန္႔ေတာင္ ရွိၿပီလို႔ ဆိုၾကတယ္။ တမီလ္းနဲ႔ တုိက္တဲ့ စစ္ပြဲကလည္း မၿပီးေသးေတာ့ ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔ သြားခဲ့ရတာ။ ကုိလံဘိုနဲ႔ ကန္ဒီၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႔ ၄ နာရီေလာက္ေမာင္းရပါတယ္။ ကိုယ္ထင္ထားတာက ကုိလံဘိုက ထြက္ရင္ လယ္ကြင္းႀကီး ေတာႀကီးမ်ား ျဖစ္သြားမလားေပါ့။ အလားလား- အထင္မွားသြားတယ္။ လမ္းတေလ်ာက္မွာ ဆိုင္ႀကီး ဆိုင္ငယ္ေတြနဲ႔၊ ဆီျဖည့္မလား၊ စားမလား၊ နားမလား......။ ဒီလိုနဲ႔ ကန္ဒီၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတာ့ နာမည္ႀကီးစာအုပ္ဆိုင္ BPS မွာ ခဏနား၊ တရုတ္ဆိုင္ဆိုလို႔ ၀င္စားလိုက္တာ ကုလားထမင္းနဲ႔ပဲ ညားခဲ့ပါတယ္။

စြယ္ေတာ္ကို ကိုယ္တိုင္ ဖူးခဲ့ရေပမယ့္ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္ ပိတ္ပင္ထားလို႔ အျပင္က လူအုပ္ပံုပဲ ရိုက္ခဲ့ရေတာ့တယ္။ ေန႔ ၁၂ နာရီကေန ညေန ၅ နာရီထိ ဖူးခြင့္ရပါတယ္။ ဂိတ္ ၃ ဂိတ္ထားၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ အထူးဧည့္သည္အတြက္ တဂိတ္၊ ေဒသခံေတြအတြက္ ႏွစ္ဂိတ္ ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ လံုၿခံဳေရးကေတာ့ အလြန္တင္းၾကပ္ၿပီး ဟိုစမ္းဒီစမ္းက ခပ္မ်ားမ်ားေပါ့။
ဂိတ္ကိုေက်ာ္ၿပီး ေက်ာင္းထဲေရာက္ေတာ့ ပရိသတ္က အတန္း တစ္တန္းတည္း ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ သြားရေတာ့တာေပါ့.... လိပ္ကေလးလို တေရြ႕ေရြ႕။ အခ်ိဳ႕ဆို ဒီလိုဖူးခြင့္ေနရာရဖို႔ ညကတည္းက အိပ္ေစာင့္ေနရတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။ လာတာကလည္း ဟိုအေ၀းႀကီးကတဲ့။ ဟုတ္မွာေပါ့.... ႏိုင္ငံတ၀ိုက္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြလာၾကမွာေပါ့။ ျမန္မာျပည္ကေတာင္ ဘုရားဖူးဖြဲ႕ ႏွစ္ဖြဲ႕လာေသးတာပဲ။

စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ဖူးရတာ မိမိအျမင္ကေတာ့ သာမန္လူပုဂၢိဳလ္ေတြသြားထက္ အနည္းငယ္ႀကီးၿပီး ရွည္ပါတယ္။ အနည္းငယ္ အ၀ါညိဳ႕ေရာင္သန္းပါတယ္ အရမ္းထင္ရွားေလာက္ေအာင္ ျဖဴေဖြးၿပီး မေနပါဘူး။ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ၾကာပန္းသဏၭာန္အပြင့္ေပၚမွာ တိုင္ေလးနဲ႔ ကြင္းေလးထဲ ထည့္ကာ အေပၚက မွန္ၾကဳတ္နဲ႔ အပူေဇာ္ခံထားရွိပါတယ္။

ေဘးမွာ ရဟန္းေတာ္ ၇ ပါးခန္းက ခပ္က်ဲက်ဲ ၀န္းရံထားပါတယ္။ ရဟန္းႏွစ္ပါးကေတာ့ ပိန္းပန္းသဏၭာန္လို အေခ်ာင္းေလးနဲ႔ စြယ္ေတာ္မွန္ၾကဳတ္ကို ခပ္ဖြဖြေလးထိၿပီး ေဘးကေန ပူေဇာ္ေနပါတယ္။ မိမိတုိ႔ကေတာ့ ၃ ေပ အကြာေလာက္ကေန လွမ္းၿပီး ဖူးျမင္ရပါတယ္။

အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္ေတြကေတာ့ မိမိတို႔ယူလာတဲ့ ၾကာပန္းကို အပြင့္သာေခၽြၿပီး ေရွ႕မွာ ပူေဇာ္ရင္း ပံုလိုက္ၾကပါတယ္။ အလွဴေငြထည့္ဖို႔ လင္ဗန္းကိုလည္း အလွဴေငြေတြနဲ႔ အတူေတြ႕ျမင္ရမွာပါ။ လံုၿခံဳေရး အေစာင့္ေတြကေတာ့ စြယ္ေတာ္ေရွ႕ေရာက္လာတာနဲ႔ အတင္းထြက္ခိုင္းေနေတာ့တာပါပဲ။ စြယ္ေတာ္ျမတ္ကို ဖူးရခဲတာမို႔ အၾကာႀကီး ဖူးခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ မိမိတုိ႔ကေတာ့ ကံေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ေရွးေရွးေန႔ေတြက သြားေရာက္ခဲ့သူမ်ားက ပိုက္ဆံကို ထုတ္ျပထား။ ပိုက္ဆံအလွဴေငြမ်ားမ်ား ထည့္ထားသူဆိုရင္ ၾကာၾကာဖူးခြင့္ရတယ္ မဆြဲထုတ္ဖူး ဆိုတာနဲ႔ အဲလို ဖူးခဲ့ရတာ။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကိုးပါးလံုးရြတ္ဆို အာရံုျပဳခြင့္ရတဲ့ အထိပဲဆိုပါေတာ့။ ေနာက္ ဖူးခြင့္ႀကံဳလို႔ ဖူးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီနည္းေလး မွတ္ထား။ ဒီေတာ့ သြားေရာက္ခဲ့စဥ္က ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို တင္လိုက္ပါတယ္။

ေတာေတာင္ညိဳ႕ညိဳ႕ႏွင့္ ကန္ဒီသို႔ သြားရာလမ္း ရႈခင္း

လာပါ၊ လာဖူးလွည့္ပါ။ ျမတ္ဘုရား၏ စြယ္ေတာ္ျမတ္ လူအမ်ား၏ အဖူးေမွ်ာ္ကို ခံယူေနပါၿပီ- ဟု ေၾကျငာထားသည့္ ေၾကာ္ျငာ (ကုလားဘုန္းႀကီး ဘာသာျပန္ေပးသည္)

ကန္ဒီအတက္လမ္းက ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္နဲ႔ ဒီေက်ာက္လိႈဏ္ေလးေအာက္က ၀င္သြားရတာလည္း အရသာတမ်ိဳးပါပဲ

စြယ္ေတာ္ဖူးမယ့္ လူတန္းရွည္

လူတန္းႀကီးက ၿမိဳ႕ထဲထိ

စြယ္ေတာ္ေက်ာင္းေရွ႕က ေရကန္

အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကုိ ထုတ္ေ၀ေပးေလ့ရွိသည့္ BPS

ဒီေနရာက ျပန္ထြက္လာရတဲ့ ေနရာပါ

စြယ္ေတာ္ကို ေနာက္တခါ၀င္ ဖူးခ်င္ပါေသးလည္း အဖြဲ႕လိုက္ ဆုိေတာ့ အဆင္မေျပခဲ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ကန္ဒီၿမိဳ႕လံုး အေပၚစီးကၿခံဳျမင္ရတဲ့ ေတာင္ကုန္းဆီ ကားန႔ဲတက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေတာင္ကုန္းအျမင့္ဆီသို႔ သံုးဘီးကားေတြတက္တာ ေတြ႕ရေတာ့ ဒို႔ဆီက သံုးဘီးျဖင့္ တံတားဂံုးဆို တအားၾကံဳးတက္ရတာျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

ေတာင္ေပၚကေနျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းပါ
ကန္ဒီၿမိဳ႕ဟာ ေဘးပတ္ပတ္လည္က ေတာင္ေတြရံထားၿပီး အလယ္ေခါင္ခ်ိဳင့္ ေျမျပန္႔ေလးမွာ ၿမိဳ႕တည္ထားပါတယ္။ ၿမဳိ႕အလယ္မွာ ျမစ္တစင္းစီးဆင္းေနၿပီး ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးလွေနပါတယ္။

အခ်ိန္က က်န္ေသးတယ္။ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ပန္းၿခံသြားၾကမယ္ဆိုၿပီး ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

ပန္းၿခံ ၿခံစည္းရိုး

၀င္၀င္ခ်င္း ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္း

ေညာင္မႊာပင္၊ အျခားဖက္အပင္နဲ႔ ေထာက္ၿပီး ကုိင္းခ်င္းဆက္သြားၿပီး တပင္ရဲ႕ကိုင္းကို တပင္က ထမ္းထားသလိုပါပဲ။ လူငယ္ေမာင္ႏွံေတြ အမွတ္တရ ထိုင္ေနၾကရာေပါ့။

ဒီအပင္ကေတာ့ ေမာင့္ဘတန္စိုက္တဲ့သစ္ပင္ပါတဲ့။ ေအာက္က စာတန္းေလးနဲ႔



ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔စိုက္ခဲ့တဲ့ အပင္ ရွိပါေသးသတဲ့။ လိုက္ရွာတာပါပဲ။ မေတြ႕ခဲ့ဘူး။ ဒီအပင္ပဲေတြ႕ခဲ့ေတာ့ ဒါပဲ ရိုက္ခဲ့တာေပါ့။

ဒါက အင္ၾကင္းျဖဴ၊ အနီေရာင္သန္း အင္ၾကင္းကိုပဲ ျမင္ဖူးတဲ့ မိမိအတြက္ကေတာ့ အထူးအဆန္းေပါ့

ဒီေနရာက အလွဆံုးေနရာပါ။ ရာသီဥတု ဖ်က္သြားတယ္

ဒါက သစ္ခြ ဥယ်ာဥ္။

အျခား ႏိုင္ငံျခားသားေတြဆုိရင္ေတာ့ လိုက္ရွင္းျပပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားႀကီးက ပန္းကို နမ္းလိုက္ ေနာက္တပင္ ေျပာင္းလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတာေပါ့။ ကိုယ္ကေတာ့ မတတ္ႏိုင္တာေရာ မသက္ဆိုင္တာေရာနဲ႔ လွည့္ပတ္ႀကည့္ၿပီး ျပန္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ ပန္းၿခံႀကီးကေတာ့ အက်ယ္ႀကီးပါပဲ။ ကိုယ္က ပိုလ်ံတဲ့အခ်ိန္ေလး ၀င္ေလ့လာလိုက္တာဆိုေတာ့ ခပ္သုတ္သုတ္ပဲ ေျခဦးတည့္ရာ ၾကည့္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာ ပန္းၿခံရဲ႕ ေလးပံု တပံုေလာက္ပဲ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပံုေတြကေတာ့ အမ်ားသား။ ေကာင္းမယ္ထင္တာေလးပဲ ေရြးၿပီး တင္လိုက္ပါတယ္။

ဗဟုသုတ တိုးပြားၾကပါေစ-
အရွင္ေတဇနိယာလကၤာရ (ေခတၱ-ကိုလံဘို)