သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

အဟံ ပထမံ ဟူသည္ ငါပထမဆံုးလို႔ ဆိုလိုပါသည္။
မည္သည့္ေနရာတြင္ မဆို ပထမျဖစ္ေနဖို႔ အေရးႀကီးလွသည္။ မည္သူမဆို ပထမေနရာကို လိုခ်င္ၾကေပလိမ့္မည္ဟု ျမင္မိပါသည္။
ပထမ ႏွင့္ ပစၦိမ = အလ်င္ဦးဆံုးနဲ႔ ဘိတ္ဆံုး ဆိုသည္မွာ ဂုဏ္အေနအားျဖင့္ ကြာျခားလွသည္။
အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ ပထမလိုခ်င္ရင္ အေၾကာင္းတရားကလည္း ၀ီရိယႀကီးစြာထားဖို႔ သတၱိရွိဖို႔ လိုေပလိမ့္မည္။

မိမိတို႔ ေက်ာင္းတိုက္ကို လစဥ္ ဘုရင့္ေနာင္ပြဲရံုတန္းမိသားစုမ်ားက (အာရံု ပဲျပဳတ္ ဟင္းေပါင္းႏွင့္ ေန႔ ရာသီစာဟင္းတခြက္အတြက္) ဆြမ္းစရိတ္ ေငြေၾကး လစဥ္ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္။ ထိုအထဲတြင္ အလွဴရွင္ တဦးသည္ ေနာက္ဆံုးမွ လွဴေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ အလ်င္လွဴထားသူမ်ားထက္ ပိုလွဴေလ့ရွိသည္။ သူ႕ေမးၾကည့္ေတာ့ အၿမဲတမ္း ထိပ္ဆံုးကပဲ ေနခ်င္လို႔ပါတဲ့။ ဟုတ္ပါသည္။ စာရင္းရွင္းတမ္းထုတ္ေပးတိုင္း သူသည္ ေငြအေမာင့္မ်ားေသာေၾကာင့္ အၿမဲတမ္း ထိပ္ဆံုးကပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္စြာ ေဒသနာမ်ားလည္း ရွိေပသည္။

ဘုရားရွင္လက္ထက္က ပထမ ႏွင့္ ပစၦိမ ရဟႏၱာျဖစ္ခြင့္ရသြားသူမ်ား အေၾကာင္းျဖစ္သည္။
ပထမဆံုး ရဟႏၱာ ျဖစ္သူက - ဓမၼစၾကာတရားေတာ္က အရွင္အညာသိ ေကာ႑ည မေထရ္ျဖစ္သည္။
ပစၦိမ ေနာက္ဆံုး ရဟႏၱာျဖစ္သူက - ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွ တရားနာၿပီး ရဟႏၱာျဖစ္သြားသူ သုဘဒၵအမည္ရွိ ပရိဗုိဇ္ႀကီးျဖစ္သည္။

ဒီလို ဘုရားတဆူထဲလက္ထက္မွာ ရဟႏၱာျဖစ္ၾကသူခ်င္းတူဦးေတာ့ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ကြာျခားသြားၾကျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားမ်ားရွိသည္။
သူတို႔သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ၉၁ ကမၻာ ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားပြင့္ထြန္းစဥ္က ညီအကို ႏွစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ အမည္ေတြကေတာ့ မဟာကာဠ ႏွင့္ စူဠကာလ။ လုပ္ငန္းက လယ္သမားလုပ္တဲ့ လယ္သူေဌးေတြ။
ဘုရားရွင္ကို ဆြမ္းကပ္ဖို႔ အလွည့္ရခ်ိန္မွာ အငယ္ကို တိုင္ပင္ေတာ့ “ငါတို႔မွာ အခုေလာေလာဆယ္ ဖံုးေနတဲ့ စပါးခင္း (သီးေနၿပီျဖစ္တဲ့စပါးခင္း) ၁၆ ကရီသရွိပါတယ္။ အဲဒီ စပါးကို ခြဲျခမ္းၿပီး လွဴပါ။ ငါကေတာ့ တစံုတခုအက်ဳိးမရွိဖူးထင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၈ ကရီသစီျခမ္းၿပီး ကိုယ့္အျခမ္းကုိ ကိုယ္စိတ္ႀကိဳက္ လွဴပါ”လို႔ ဆိုသည္။
ဒီလုိနဲ႔ ေကာ႑ညအေလာင္းအလ်ာ တဦးတည္း ဆြမ္းကပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ စပါးေတြ အလံုးအဖုံးျဖစ္ေတာ့ ဖံုးဦးအလွဴ၊ အႏွံထြက္ေတာ့ ႏွံဦးအလွဴ၊ ရိတ္ေတာ့ ရိတ္ဦးအလွဴ၊ ေကာက္လိႈင္းထံုးေတာ့ ထံုးဦးအလွဴ စသျဖင့္ ေကာက္တခါစိုက္ ကိုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား အလွဴမ်ားကို ျပဳေလသည္။ (ဖံုး ႏွံ ရိတ္ ထံုး ေကာက္ပံု တလင္း နယ္ ခ်င့္ျခင္း က်ည္သြင္း ကိုးအလွဴ)
ထိုသုိ႔ အရွင္ေကာ႑ညအေလာင္းအလ်ာက ျပဳေလ့ရွိေသာ္လည္း သုဘဒၵအေလာင္းလ်ာသည္ကား လွဴခ်င္စိတ္မရွိပဲ အၿမဲတမ္း ေနာက္မွ ျပဳေလ့ရွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အရွင္ေကာ႑ညမေထရ္သည္ ပထမဦးဆံုး ရဟႏၱာျဖစ္သြားေသာ္လည္း သုဘဒၵသည္ကား ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပထမေဗာဓိ၊ ဒုတိယေဗာဓိ တို႔မွာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဆံုဆည္းခြင့္ပင္ မရခဲ့ပဲ ေနာက္ဆံုးပစၦိမေဗာဓိက်မွ ဆံုေတြ႕ခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံသြားလ်င္ ေမးခြင့္မရလိုက္ေတာ့မယ့္ ပုစၦာသံုးခုကို သြားေမးရင္း ရဟႏၱာျဖစ္သြားခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္မည္ဆိုပါက အဟံ ပထမံ…… အဟံ ပထမံ…..
ငါပထမဆံုးျပဳမယ္….. ငါပထမဆံုးျပဳမယ္……ရယ္လို႔ စိတ္ထားေလးမ်ား ေမြးျမဴၿပီး ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကပါေစ……

(အဂၤုတၱရ႒ကထာ၊ ဧတဒဂၢ၀ဂ္ ႏွင့္ ဓမၼပဒ႒ကထာ သုဘဒၵပရိဗၺာဇက၀တၳဳမ်ားကို မွီးေရးပါသည္)

အရွင္ေတဇနိယာလကၤာရ (ေခတၱ- ကိုလံဘို)