သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ယေန႔ဟာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ပါ။ ဒီမွာေတာ့ မနက္ျဖန္မွ ျပည့္မွာျဖစ္ၿပီး il (အီ) ေပါယေန႔ လို႔ ေခၚပါတယ္။
သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္က စလာတဲ့ ကထိန္ရာသီလည္း ဒီေန႔ ေနာက္ဆံုးပါပဲ။ ႏွစ္စဥ္ ကပ္ေနၾက ကထိန္သကၤန္းေတြ ကပ္လွဴၾကတဲ့ အေၾကာင္း ၾကားေနရတာ ၀မ္းသာစရာပါ။
အၿမဲတမ္းကုသုိလ္ဆိုတာကုိ ဖြင့္ဆိုခ်င္တာက အဲလိုပါပဲ။ လုပ္ေနၾက ေန႔စဥ္ သို႔မဟုတ္ လစဥ္ ႏွစ္စဥ္အားျဖင့္ေပါ့။ လုပ္ေနၾက ကုသုိလ္ကို အၿမဲတမ္းကုသုိလ္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ပါဠိလိုဆိုရင္ေတာ့ အာစိဏၰကံ လို႔ ေခၚပါတယ္။

စာေပမွာ ေသဆံုးခါနီး ကပ္ၿပီးျပဳတဲ့ ကုသုိလ္ကံ နဲ႔ အၿမဲတမ္းကုသုိလ္ကံ ႏွစ္မ်ိဳးမွာ ေသဆံုးခါနီး ကုသုိလ္ကံက အရင္ အက်ိဳးေပးတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အဲ.... အဲဒီကံ မရွိဖူးဆိုရင္ေတာ့ အၿမဲတမ္းကံက အက်ိဳးေပးပါတယ္တဲ့။ ဥပမာကုိ ႏြားၿခံထဲက ႏြားေတြနဲ႔ တင္စားထားတယ္။ မနက္လင္းလို႔ ႏြားၿခံစဖြင့္ၿပီ ေဟ့. ဆိုရင္ အေပါက္၀ နားရွိတဲ့ ႏြားက အရင္ထြက္ခြင့္ရပါတယ္တဲ့။ အဲ.. အေပါက္၀က ႏြားက မထြက္ႏိုင္ဖူးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ေနာက္ကရွိတဲ့ ခြန္အားဗလနဲ႔ ျပည့္တဲ့ ႏြားက အရင္တိုးထြက္သြားႏိုင္ပါသတဲ့။ မွတ္သားစရာေလးပါပဲ။

ဒီေတာ့ အၿမဲတမ္း ကံ ရဲ႕ ဒီဘ၀မွာ အဆင္ေျပပံုေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
မိမိရဲ႕ အသက္ ၇၀ အရြယ္ ဦးႀကီးတစ္ေယာက္ ယခင္ ၂၀၀၇ တုန္းက ဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သံုးႏွစ္သံုးမိုး ၾကာေအာင္ သူငယ္ျပန္တဲ့ ေရာဂါကို ခံစားသြားရပါတယ္။ ကေလးငယ္လိုပါပဲ သြားေရတရႊဲရႊဲနဲ႔ေပါ့။ သူ႕ဖိနပ္ ေပ်ာက္မွာ စိုးလို႔တဲ့ ခါးမွာ ထိုးထိုးထားတာကို မနည္းေျပာေပမယ့္လည္း အမွတ္သညာက ေလ်ာ့သြားစၿမဲပါပဲ။ အဆင္မေျပတာေတြ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္တာေတြ လုပ္တတ္လိုက္တာလည္း လြန္ပါေရာ လို႔ သူ႕မိသားစုက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ ညေန ၄ နာရီကေန ၅ နာရီဆို သူ႕အခန္းထဲ ၀င္သြားပါၿပီ။ ဘုရားရွိခိုး တင္ပလႅင္ေခြလို႔ တရားထိုင္ပါေတာ့တယ္။ မိသားစု၀င္ေတြက က်န္အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ သူတို႔ ဖခင္ႀကီး ဘာျဖစ္ေလမလဲ၊ ဘာတလြဲေတြ လုပ္ေလဦးမလဲဆိုၿပီး အလုပ္တဖက္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီတရားထိုင္ခ်ိန္ တစ္နာရီ၀န္းက်င္ကေတာ့ ဘာမွ ပူစရာမလို။ သူအဲလို တရားထိုင္ေလ့ရွိတာ အသက္ ၅၀ ၀န္းက်င္ကတည္းက လို႔ဆိုပါတယ္။ အခုထိ မပ်က္ပါဘူးတဲ့။ သူဆံုးသြားေတာ့လည္း ပံုမွန္ပါပဲ။ အရာအားလံုးကို မ်က္ေတာင္ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး မ်က္လံုး ျပန္မွိတ္သြားတာေလာက္ပါပဲ။

က်န္တဲ့သေဘာတရားေတြထက္ မိမိနားလည္မိတာက ဒါဟာ သူေလ့က်င့္ထားတဲ့ ေန႔စဥ္ဓမၼရဲ႕ စြမ္းအားပဲ။ အၿမဲတမ္းေကာင္းတဲ့ကံေလး လုပ္ေနေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္လည္း အဆင္ေျပ သူ႕အတြက္လည္း စိတ္ေအးရတဲ့ အေနအထားေလး တခုပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္... ကုသုိလ္တခုကို ေန႔စဥ္ သို႔မဟုတ္ ထာ၀စဥ္ ျပဳေနၾကသူမ်ားျဖစ္ပါေစ....

အရွင္ေတဇနိယာလကၤာရ