သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

ေ၀စက္ပြဲရေန႔မွပံု

ရာသီအခ်ိန္ေတြ ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ျမန္မာ့ရနံ႔ ဓေလ့တို႔ကိုေတာ့ျဖင့္ ေမ့လို႔ မရ။
အခုလည္း တေျဖးေျဖးႏွင့္ သီတင္း၀ါကၽြတ္ရန္ နီးလာၿပီ။
ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကိုယ္ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္ေနၾကေပလိမ့္မည္။
မီးပံုးပ်ံ လႊတ္လိုသူမ်ားက ဟန္တျပင္ျပင္ ရွိလိမ့္မည္။
လူႀကီးမိဘမ်ားကို ကန္ေတာ့မည့္သူမ်ားက မည္သည့္ပစၥည္းျဖင့္ ကန္ေတာ့ရလ်င္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေတြးေတာေနေပလိမ့္မည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာခြင့္ ရေတာ့မည္။ သုိ႔ေသာ္ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေတာ့ လုပ္ၾကရေပဦးမည္။ ထိုႏႈတ္ဆက္ပြဲကား ဘုရားရွင္ ညႊန္ၾကားခဲ့ေသာ ညီညႊတ္ျခင္း သေကၤတ ဖိတ္မာန္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ပ၀ါရဏာပင္ျဖစ္ေပသည္။

တခါက ေကာသလဇနပုဒ္မွာ ၀ါဆုိခဲ့သည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား သာ၀တၳိၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားရွင္ထံ ၀ါကၽြတ္မွာ လာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္က အဆင္ေျပသလား ၀ါတြင္းမွာ ခ်မ္းသာစြာေရာ ေနရသလား ဆြမ္းကြမ္း မပင္မပန္းရွိရဲ႕လားျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္စြာ ေမးျမန္းေတာ့ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ ဘယ္နည္းလမ္းျဖင့္ ေျပလည္သလဲ ေမးျမန္းေတာ္မူေတာ့- တပါးႏွင့္တပါး စကားမေျပာတမ္း ကတိထားၾကသည္။

“ရြာမွ ဆြမ္းခံ အလ်င္ေရာက္သူသည္ ေနရာေတြခင္း ေျခေဆးေရ ေျခသုပ္ခံုထား တံမ်က္လွည္း ေရျဖည့္ စသျဖင့္ ေ၀ယ်ာ၀စၥအားလံုးကို လုပ္ထားရမည္။ ေနာက္ဆံုးမွ ေရာက္သူသည္ကား က်န္လ်င္စားၿပီး အားလံုးကို စနစ္တက် ျပန္လည္သိမ္းဆည္းရမည္။ အကယ္၍မ်ား ေရအိုး ေရျဖည့္ဖို႔လိုခဲ့လ်င္ အျခားတပါးကို လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ေျပာဆိုရမည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ေတာ့ စကားမေျပာရ” စသျဖင့္ သူတို႔၏ ႏႈတ္ဆိတ္ျခင္းျဖင့္ ညီညြတ္ပံု ေနထိုင္းနည္းကုိေလ်ာက္ေတာ့ ဘုရားရွင္က ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူသည္။ (ႏြား-ဆိတ္) တိရစၦာန္တို႔၏ ေနထိုင္ျခင္းမ်ဳိး(တိရိစၦာန္တို႔သည္ ကိုယ့္မွာ ဆင္းရဲခ်မ္းသာျဖစ္ေတာင္ သူတပါးကို မေျပာျခင္း) လူအ တိတၳိတို႔၏ အက်င့္မ်ဳိး(သံုးလ လံုးလံုးစကားမေျပာတမ္း)ျဖင့္ ေနထိုင္ၿပီး ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ႏိုင္သည္ဟု ၀ံခံကုန္သည္ (နည္းလမ္းအမွားကို နည္းလမ္းမွန္ဟု ထင္လ်က္က်င့္သံုးၾကကုန္သည္)- စသျဖင့္ ရႈံ႕ခ်ေတာ္မူၿပီး ၀ါကၽြတ္သည့္ ရဟန္းတိုင္း သံုးမ်ဳိးသံုးဌာနျဖင့္ အခ်င္းခ်င္းဖိတ္မာန္ (ပ၀ါရဏာျပဳ)ရမည္။
ဒိ႒ သုတ မုတ
ျမင္ ၾကား ယံုမွား သံုးဌာနတြင္ တခုခု အမွားအယြင္းရွိခဲ့ေသာ္ ေျပာၾကားမူပါ။ ေတြ႕ျမင္ပါက ကုစားပါမည္- ဟု သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ သံဃာကို ေလ်ာက္ထားရမည္။ ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။ (၀ိ-မဟာ၀ါ- ၂၂၀ တြင္ အေသးစိတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္)

မိမိအျပစ္လုပ္တာ ျမင္ခဲ့လ်င္- ၾကားခဲ့လ်င္- အျပစ္ရွိလိမ့္မည္ဟု သံသယ ၀င္ခဲ့လ်င္ ေျပာၾကားပါ လို႔ ဖိတ္မာန္ျခင္းျဖစ္သည္။ သံသယဆိုတာနဲ႔ေတာင္ ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိရန္ ဖိတ္မာန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ ဖိတ္မာန္ျခင္းသည္ အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ပြင့္လင္းစြာျဖင့္ စင္ၾကယ္မႈ ရိုးသားမႈကို ျမင္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ တဦးအေပၚတဦး သံသယမရွိလ်င္ ရိုးသားသူအခ်င္းခ်င္း စိတ္တူညီမွ် ေပါင္းသင္းဆက္ဆံႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုပရိသတ္ကား စိတ္ခ်မ္းသာေစႏိုင္မည့္ ပရိသတ္ပင္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ေၾသာ္- ေကာင္းစြာေဟာၾကား ျမတ္တရားဆိုသည္ကား ေလာကရွိ လူပုဂၢိဳလ္အားလံုး ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ စနစ္တခုပင္ ျဖစ္ေပသည္တကား။

အရွင္ေတဇနိယာလကၤာရ (ေခတၱ-ကုိလံဘို)