သာမေဏေက်ာ္စာသင္တိုက္

မေလးရွားေရာက္မွပဲ ႏိုင္ငံျခား ပီသေတာ့တယ္ စသျဖင့္ ၾကားေနရတာ ၾကာပါၿပီ။ ေပ်ာ္မယ္လို႔ေတြးေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လက္ေတြ႕မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာေတြမ်ားမ်ားရွိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးအားတက္မိတာေတာ့ ရွိပါတယ္။

သီရိလကၤာကေန ေစ်းေပါေလေၾကာင္းလိုင္း air asia နဲ႔ ျပန္တက္လာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ေနာက္ဆံုးျမင္မိတဲ့ ပံုရိပ္က ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေစတီေလးပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ျမစ္ပင္လယ္ေတြ ျဖတ္ၿပီး ဆီအုန္းပင္ေတြ အစီအရီ လမ္းတံတားေတြ ေပါမ်ားမ်ားနဲ႔ မေလးရွားကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ တိုးတက္လိုက္တဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ၾကားမွာ ျမတ္ဘုရားေစတီ ရုပ္ပံုလႊာတို႔ မျမင္မိပါေပ။

အသင့္လာႀကိဳသည့္ ကားျဖင့္ ကြင္းျပင္ေတြကို ျဖတ္ကာ ဓမၼ၀ိဟာရ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေက်ာင္း (ၿမိဳ႕လယ္ေက်ာင္း) ကုိ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ အဂၢါစာရမေထရ္ျမတ္ကို ဖူးေမွ်ာ္ရင္း ေက်ာင္းေတာ္ရွိ သပၸါယ္လွသည့္ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားေၾကာင့္သာ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းရပါေတာ့သည္။




ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕လယ္ ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ ျမန္မာဆိုင္မ်ား အနီးနားတြင္ ရွိေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ားသည္လည္း လာေလမစဲ တသဲသဲပါပဲ။ အပူမ်ားႏွင့္လာသူရွိသလို ကုသုိလ္ယူသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အစစအရာရာ အဆင္ေျပေပမယ့္ ဆိုး၀ါးတာက ေအာ္ပရာစီပါ။ ေအာ္ပရာစီဆိုတာ ရဲပင္ျဖစ္ေပမယ့္ သူတို႔လိုအပ္တဲ့အခါ ပက္စပို႔စ္မွန္သူေရာ မွားသူေရာပါ ဆြဲေခၚပိုင္ခြင့္ရွိလို႔လည္း မလိုအပ္ရင္ အျပင္မထြက္ရတာေတာ့ မဟန္လွဖူး ထင္မိတယ္။ ေရွးယခင္က က်ီးလန္႔စာစား ဆိုၾကေပမယ့္ အခုမ်ားေတာ့ ရဲလန္႔လမ္းသြား ျဖစ္ရေပေပါ့။


မေလးရွားစကား မေျပာတတ္ေတာ့ ငွါးေလသမွ် taxi မ်ားကလည္း ေစ်းႏႈန္းေတြက တင္လိုက္ၾကသည္မွာ ၁၅ ရင္းဂစ္ခရီးကို ၄၀ ေတာင္းသည္အထိပင္။ မၾကားစဖူး ကားစီးမည့္ လူအေရအတြက္ျဖင့္ပင္ ေတာင္းၾကေသးတာ ႀကံဳရတယ္။

ၿမိဳ႕လယ္ေက်ာင္းမွာ ႏွစ္ရက္ေနၿပီး ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ ပူခ်ဳန္း ၇ မိုင္ ဓမၼာရံုမွာ တည္းခိုေနထိုင္ဖို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျဖစ္လိုက္တယ္။
ၿမိဳ႕အျပင္ ျဖစ္ေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ၿပီး ေနထိုင္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာင္းအနားမွာ ညလံုးေပါက္ ဖြင့္တဲ့ ကုလားဆိုင္ သံခ်ဲ႕စက္ နားညီးတာကလြဲလို႔ေပါ့။

ပူခ်ဳန္း ၇ မိုင္ရွိ သိရီမဂၤလာဓမၼာရံုေတာ္

ပူခ်ဳန္း ဓမၼာရံုဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱေကာသလႅ စိတ္သေဘာထားျပည့္၀ျခင္းႏွင့္ မိမိတို႔ႏွင့္ ေရွးယခင္က ခင္မင္ေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သူ႕ေက်ာင္းမွာပဲ စတည္းခ်ေနတာ ခုဆိုရင္ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေတာင္ ၾကာေရာေပါ့။

အရင္တပတ္ ေသာၾကာက ကပ္ပုန္းအရပ္ရွိ ေဒါက္တာဣႏၵကေက်ာင္း ေရာက္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ့္ ေက်ာင္းသည္လည္း အလြန္ေနရာေကာင္းၿပီး တကယ့္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ တူတာ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ ေက်ာင္းျဖစ္ၿပိး ျမန္မာတို႔ ၀င္ထြက္သြားလာရာ ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္ရာသီဆို ပြဲေတာ္ ပေဒသာပင္ေတြ ရပ္ကြက္ထဲကေန ေက်ာင္းအထိ ပင့္လာတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို ျမင္ရေတာ့ သူတပါးအရပ္ေဒသမွာ ဒီလို လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းတာကို သိရၿပီး ၀မး္သာၾကည္ႏူးမိပါတယ္။




အခမဲ့ ျဖန္႔ခ်ီသည့္ စာအုပ္မ်ား


ကပ္ပုန္းေက်ာင္းကေန ဆယ္မိနစ္ခန္႔ သြားလိုက္ရင္ ဘာတုေက့ (Batu cave) ေခၚတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ဟိႏၵဴေတာင္ႀကီးရွိပါတယ္။ ေလွခါးထစ္ေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ ေတာင္ေပၚတက္သြားရင္ ဟိႏၵဴေက်ာင္းေဆာင္ငယ္ေတြကို ္ေတာင္အတြင္းမွာ ေတြ႕ရမွာပါ။ ထူးျခားတာက အဲဒီေတာင္ထဲ၀င္သြားေတာ့ ၀င္၀င္ခ်င္းမွာ ေရမႈန္ေရမႊားေတြ က်တာကုိ ႀကံဳရၿပီး အတြင္းဆက္၀င္သြားရင္ေတာ့ ေတာင္က ထိပ္က ေပါက္ေနၿပီး အလင္းေရာင္၀င္ကာ ေဟာင္းေလာင္းႀကီး ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။




ႏိုင္ငံတကာ သတင္းေတြမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာကို အသံေတြ မၾကာမၾကာၾကားေနရၿပီး ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ မေလးရွားမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ရွိေလမလား မေရာက္ခင္က ေတြးထင္ထားခဲ့တာပါ။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လုယူမယ့္လူကို ေၾကာက္ရတယ္။ ရဲေတြက ကားေတြ ထိုးကာ ဖမ္းတတ္တာက ပက္စပို႔မရွိသူေတြတာ ျဖစ္ၿပီး ခိုးဆိုးလုယက္သူေတြကိုေတာ့ လြတ္ထားသလိုပဲ။

မေလးရွားႏိုင္ငံ ကိုးကြယ္ရာဘာသာက မြတ္ဆလင္ဘာသာ ျဖစ္ေတာ့ မိမိတို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြ အတြက္ အခြင့္အေရး မရရံုတင္မကပါဘူး ဆံုးရႈံးေနသလိုပါပဲ။ လက္ရွိ မေလးရွားမွာ ေနထိုင္ၾကသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား လည္း ေနထိုင္ခြင့္ ရဖို႔ မလြယ္လွသလို ေနထိုင္ရသည့္ အေနအထားကလည္း တည္ၿငိမ္ျခင္းမရွိပါဘူး။ လိုအပ္သည့္အခါ ေက်ာင္းေနရာ ေျပာင္းရျခင္း၊ ေနရာ ေရွာင္တိမ္းရျခင္း မ်ားနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတတ္ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ကိုးကြယ္ရာ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားကေတာ့ အဆင္ေျပတတ္ၾကပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ စပ္ၿပီး မဟိႏၵမေထရ္ မိန္႔စကားတခြန္းကိုလည္း အမွတ္ရမိတယ္။ သာသနာေတာ္ အျမစ္တြယ္ခ်င္ရင္ ဒီေဒသရွိ မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးၿပီး ဒီေဒသမွာပဲ ၀ိနည္းစသည္ကို သင္ယူသူ ေပၚေပါက္လာမွ သာသနာေတာ္ အျမစ္တြယ္မယ္လို႔ ေဒ၀ါနံပီယတိႆမင္းကို မိန္႔ခဲ့တာကို သတိရမိတယ္။ ဒီေဒသ ဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္မွပဲ သူလိုခ်င္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုႏိုင္မယ္။ ဧည့္ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနသမွ်ေတာ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ အခ်ိန္မေရြး ျပန္ေျပးရႏိုင္လို႔ ထိုစကားကို ယခုေခတ္အေနနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး မွန္လိုက္ေလျခင္းလို႔ ေတြးမိတယ္။

ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိမိစိတ္ထဲမွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးမ်ား ရွိေနရာ မေလးရွားေျမမွာ ဗုဒၵဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ား ရွိေနျခင္းသည္ သာသနာေတာ္ မတိုးတက္ဦးေတာ့ မဆုတ္ယုတ္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္ေပသည္ ဟု မွတ္ယူမိပါတယ္။ ထိုသို႔ မွတ္ယူမိျခင္း အေၾကာင္းကလည္း ရွိပါတယ္။ မေလးရွားကေန UN ၀င္ခြင့္ရသြားၿပီ ဆိုရင္ အမ်ားစုက ခရစ္ယန္ဘာသာ၀င္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သြားတတ္ၾကသည္လို႔ ၾကားမိလို႔ပါ။

မိမိယံုၾကည္ရာကို ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္းပဲ ဗုဒၵဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးအေနျဖင့္ မိမိတို႔ဘာသာက ေန သူတပါးဘာသာကို ကူးသြားတာကို ၾကားရေတာ့လည္း စိတ္ထဲ ရင္ထဲ တကယ္ပဲ မေကာင္းပါေပ....။

ကိုယ့္စြမ္းႏိုင္ရာ ကိုယ့္သာသနာကုိ ကိုယ္သာျပဳမွ ျဖစ္ပါမယ္။ ျမတ္ဘုရားသာသနာအတြက္ တဖက္ တလမ္းက တိုးတက္ေအာင္ ဘာသာေရး ေဆာင္းပါးေလးေတြကို ေရးခ်င္စိတ္က တဖြားဖြားေပမယ့္ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ photoshop ဓာတ္ပံုျပဳျပင္နည္း ပညာကို ေက်ာင္းမွာ လာလာေနတဲ့ ကေလးေတြကုိ သင္ေပးေစခ်င္တယ္လို႔ ဆရာေတာ္က မိန္႔တာနဲ႔ စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ေန႔စဥ္ ညတိုင္းနဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ၁ နာရီကေန ၅ နာရီထိ သင္ေပးေနရပါတယ္။ ဒကာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ မကင္းႏိုင္သလို ဒကာေတြ အတြက္ ဘုန္းႀကီးတပါးကေန ေခတ္သံုး ပညာရပ္တရပ္ကို သင္ေပးလိုက္ရတာကိုလည္း ၀မ္းသာေနမိတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ တိုက္ရိုက္မပတ္သတ္လည္း ဘာသာေရးကို စိတ္၀င္စားလာဖို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ၀င္ထြက္လိုစိတ္ေလးေတြ ရွိလာဖို႔လည္း ရည္ရြယ္မိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ လိုအပ္သလို ေန႔စဥ္ စီစဥ္ေနရလို႔လည္း ဘေလာ့ေလးမွာ ပံုမွန္ ေဆာင္းပါးေလးမ်ား မတင္ျဖစ္သလို ျဖစ္ေနတယ္....။

အခုဆိုရင္ေတာ့ မေလးရွားမွာ အတာႏွစ္ကူးအတြက္ ျပင္ဆင္ေနၾကတာ ေတြ႕ေနရပါၿပီ။ မိမိတို႔အိမ္ မိမိတို႔ စက္ရံု အစရွိသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ဖို႔ လာလာပင့္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ တို႔သာသနာကုိ လြတ္လပ္စြာ တည္ေထာင္ခြင့္မ်ား မေလးရွားမွာ ရႏိုင္ရင္ တေန႔ ဗုဒၶသာသနာေရာင္ မေလးရွားမွာ ထြန္းေျပာင္လာေပလိမ့္ဦးမယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆေနမိပါေတာ့တယ္။